Według japońskiego rodowodu, sięgającego XV w. Kobido nie należy do jednej z technik masażu twarzy, a jest to nazwa dziedzictwa i sztuki pracy z twarzą człowieka. Bazuje na holistycznej teorii podejścia do człowieka w celu osiągnięcia równowagi przepływu energii Chi
w meridianach. Oryginalny schemat sztuki Kobido stanowi pewien ogólny plan pracy, który należy stosować indywidualnie do potrzeb danej osoby. W praktyce oznacza to, że techniki obejmujące Kobido mogą się ze sobą zazębiać i wzajemnie przeplatać w różnych momentach pracy z twarzą. Idea polskiego „kobido” nawiązuje do ww. zasad